Sheila Jordan ging begin jaren vijftig ‘vocalese’ zingen op aanraden van Charlie Parker, wiens solo’s ze van teksten voorzag. Ook de lessen van Lennie Tristano en het werken met George Russell, Carla Bley en Roswell Rudd hebben haar gevormd. Net als Billie Holiday zingt ze indringend over haar eigen leven, net als Betty Carter is ze een scatspecialiste, en een van de weinige zangeressen die muziek én tekst improviseren.

Sheila Jordan-zang, Serge Forté-piano, Stéphane Kerecki-bas, Karl Jannuska-drums