“You can say anything you want on the trombone, but you gotta be careful with words”, zei Duke Ellington in een interview met The New Yorker in 1944. In zijn muziek vond Duke een manier om kritiek te leveren op het schrijnende racisme in Amerika. Improvisatie, in de meest positieve zin van het woord, droeg daaraan bij en dat is waar het ensemble All Ellington op voortborduurt. De band kenmerkt zich door een mix van een warme ensembleklank en solo’s vol avontuur. Dit keer brengt All Ellington een extraatje: drie trombones!

Die toevoeging leidde tot frisse nieuwe composities en arrangementen van Duke Ellington. De nadruk ligt niet zo zeer op het kopiëren of opnieuw arrangeren van bekende en minder bekende composities als wel op het vinden van een antwoord op de vraag: ”Wat kunnen wij nog met die muziek?”. Het Duke Ellington Orchestra, en in de Amerikaanse jazz in het algemeen, is de lat zeer hoog gelegd voor muziek waarin improvisatie essentieel is. Maar muzikanten in Amsterdam weten ook wel wat van improvisatie.

All Ellington combineert aandacht voor detail in het ensemblespel met individuele bijdragen van een hoog niveau. De groep is een mix van jonge, goed opgeleide spelers en zeer doorwinterde improviserende musici. Een melodie kunnen ze allemaal spelen. En hoe!

Jodi Gilbert zang, Jimmy Sernesky trompet, Eric Boeren cornet, Maarten Combrink, Gregor Sperzel, Joost Buis trombone, Mo van der Does altsax/klarinet, Natalio Sued tenorsax, Giuseppe Doronzo baritonsax, Oscar Jan Hoogland piano, Wilbert de Joode contrabas, Giacomo Camiletti drums