Vocaliste Elaine Mitchener en pianist Alexander Hawkins gelden beiden als pioniers van de huidige Britse jazzgeneratie. Ze bundelen hun krachten in hun nieuwe band en op het album Uproot, waarop sterke invloeden aanwezig zijn van vooruitstrevende vocalistes van vorige generaties, zoals Jeanne Lee en Linda Sharrock; het album bevat onder meer nieuwe versies van songs als Blasé (Archie Shepp) en Why Is Love Such a Funny Thing? (Patty Waters). Daarbij ontwikkelen ze nieuwe muziek die draait om de deels melodieuze, deels abstracte zang van Mitchener en het eigenzinnige piano-universum van Hawkins.
Elaine Mitchener groeide op in Oost-Londen in een Jamaicaans gezin en studeerde zang aan de Trinity College of Music. Ze ontwikkelde zich als performer van gecomponeerde muziek van 20ste en 21ste eeuwse musici als Cathy Berberian, John Cage en Christian Marclay. Daarnaast heeft ze een enorme ervaring als improviserend musicus, in samenwerking met o.a. Phil Minton, Evan Parker en het Brodsky Quartet.
Alexander Hawkins speelde al vaker in het BIMHUIS, van ethio-jazz met Mulatu Astatke en Zuid-Afrikaanse jazz met Louis Moholo-Moholo tot hardcore impro met Han Bennink. Het geeft de reikwijdte aan van de pianist, die bovendien gerekend wordt tot de meest interessante Hammond-organisten van deze tijd.
‘Waarschijnlijk een nieuwe standaard voor geïmproviseerde muziek met zang’ (Jazzism).
‘Remarkable reinventions by two fearless originals’ (The Guardian).
Alexander Hawkins piano, Elaine Mitchener zang, Neil Charles bas, Mark Sanders drums