New York Times noemt haar in één adem met de grote drie stemmen van de jazz: Billie Holiday, Sarah Vaughan en Ella Fitzgerald. Toch klinkt de Amerikaanse zangeres Cécile McLorin Salvant allesbehalve nostalgisch – als geen ander geeft ze een nieuwe, eigentijdse betekenis aan beroemde en minder bekende juweeltjes uit de jazz, soul en blues. Zelfs chansons komen voorbij; Cécile werd in het Engels én Frans opgevoed en studeerde barok en klassieke muziek in Frankrijk. Zelf componeerde ze onder meer de songcyclus Ogresse, waarin haar liefde voor sprookjes en mythologie tot uitdrukking komt.
Toen Cécile McLorin Salvant vijf jaar geleden op uitnodiging van het BIMHUIS en Muziekgebouw in Amsterdam optrad, beleefde ze net een stormachtige doorbraak. Inmiddels heeft ze drie Grammy’s op haar naam en behaalde ze meermaals de top van de prestigieuze Downbeat Critics Poll. Nu treedt ze op in het BIMHUIS in samenwerking met het Muziekgebouw, dit keer met haar kwintet met gitarist Martin Sewell, die eerder speelde bij Cassandra Wilson en Lizz Wright.
Cecile McLorin Salvant zang, Alexa Tarantino fluit, Glenn Zaleski piano, Marvin Sewell gitaar, Yasushi Nakamura bas, Keito Ogawa percussie